دراین باره راغب در کتاب مفردات الفاظ قرآن چنین می گوید:
الْحَرَمُ: سمّی بذلک لتحریم اللّه تعالى فیه کثیرا مما لیس بمحرّم فی غیره من المواضع (مفردات راغب: 230)
ترجمه: (مکه را) حرم نامیدند به دلیل آن که خداوند بسیاری از چیزهایی را که در جاهای دیگر حرام نیست، در آن جا حرام و ممنوع اعلام کرده است.
با استفاده وجمع بندی از معانی مشتقات ریشه ح ر م متوجه می شویم که « الحَرَم- جأَحْرَام، جائیاست که مورد حُرمت واحترام است وشکستن حرمت آن روا نباشد (فرهنگ ابجدی: 326). معنای دیگری که برای حرم برشمرده اند، آن چیزی است که مرد از آن حمایت و دفاع مىکند «(همان) از این رو به محدوده خانواده یک مرد،حرم گفته می شود. در همین راستا به خانواده های یک پادشاه که از همسران متعدد تشکیل می شد، در زبان فارسی «حرم سرا» گفته می شد.
از آن چه گذشت می توان چنین نتیجه گرفت که کاربری واژه حرم برای بارگاه ائمه (ع) بدون اشکال است، بدان دلیل که این بارگاه ها دارای حرمت و احترام هستند و برخی کارها هر چند حلال و جایز، شایسته نیست که در این بارگاه ها انجام شود. این امر مسبوق به سابقه است چنان چه بر «حرمت مومن» و قبر وی در آموزه های اسلامی تاکید فراوان شده است. آری اگر چنین بود که واژه حرم برای حرم امن الهی، عَلَم بود؛ یعنی مخصوص حرم امن الهی بود، استعمال آن برای دیگر مکان ها اشکال داشت. مانند استعمال کلمه «الرحمان» که مختص و علم است برای ذات اقدس الهیاز این رو استعمال آن برای اسم افراد ممنوع است.
ریشه این تفکرکه به کار بردن حرم را برای بارگاه ائمه(ع) مردود می شمرد، جمود فکری، ظاهرگرایی وقشری گری است که سبب می شود انسان در بند الفاظ باقی بماند و به فراسوی آنها راهی پیدا نکند.
حسن ختام آن که معمولا این الفاظ با مضاف الیه به کار می رود، مانند «حرم امام رضا(ع)» که این نوع کاربری، اندک شبهه را نیز برطرف می کند.
